De Suzuki-methode. Een kind kan de was doen.
Veel mensen denken dat het moeilijker is een viool te bespelen dan enig ander instrument. De viool heeft een verheven, bijna heilig imago. Hij is nauw verbonden met de klassieke muziek, met deftige, peperdure concerten, zwarte pakken en avondjurken.
Toch is de viool een vrij simpel instrument met maar vier snaren. Die snaren liggen mooi op een kwint afstand en de tonen bevinden zich waar je ze verwacht, zodat je al heel gauw in staat bent zelf uit het hoofd een melodietje te spelen. Klassiek gitaarspelen is een stuk ingewikkelder. Een viool kent geen complexe accoordgrepen en je hoeft niet met vier vingers zes snaren onder controle te houden, zoals bij een gitaar. Meer dan twee snaren tegelijk kun je bij een viool niet bestrijken en meestal gebruik je maar één snaar tegelijk.
Oorspronkelijk was de viool een armeluis instrument dat gebruikt werd door rondzwervende speelmannen om met vrolijke dansmuziek of droevige ballades bruiloften en partijen op te leuken. Een viool is klein en licht en gemakkelijk mee te nemen. Een piano stop je niet zomaar in je rugzak. Toch heeft de viool een veel groter toonbereik dan een piano. En door het ontbreken van fretten (dat zijn de dwarsbalkjes bij een gitaar) kun je gemakkelijk halve en zelfs kwarttonen spelen en je fantasie de vrije loop laten.
Door de opkomst van de klassieke muziek kreeg de viool een heel andere betekenis. Vooral in de 18e en 19e eeuw componeerden muzikale genieën het ene vioolconcert na het andere. Alleen wie notenschrift kon lezen had nog toegang tot deze muziek.
Maar wie ervoor kiest folk en fiddle te spelen, de oorspronkelijke vioolmuziek dus, zal merken dat het echt niet zo moeilijk is. De noten hiervoor liggen dicht bij elkaar en een lekker ritme houdt je bij de les.
Het is de muziek die het vioolspelen moeilijk kan maken, niet de viool zelf. En je hoeft ook geen eerste violist in een philharmonisch orkest te worden om er plezier aan te beleven. Iedereen met een gemiddelde muzikaliteit kan leren vioolspelen!
Hoe tem ik mijn viool 
Het is maar net wat je ermee wilt. Op een gitaar 3 accoorden rammelen is geen kunst. Maar als je wat dieper wilt gaan is het bepaald geen makkelijk instrument!
wat moeilijk maakt van vioolspelen is eigenlijk de technieken. Inderdaad bij klassieke muziek; sautille, spiccato, staccato, martele, enz. Ik weet nauwelijks iets van volksliedjes, ik ben getraind in de klassieke wereld. Ik heb vroeger ooit gitaar gespeeld, maar vond het niet interessant, tot nu toe. Ook piano. Maar mijn liefde blijft alleen voor viool. Piano vind ik nog wel leuk, maar vroeger was het een soort van een dwing.
Het is maar net wat je ermee wilt bereiken. Ik zou allang blij zijn als ik goed vibrato kon spelen. Dat is op dit moment mijn streven. Verder zien we wel waar het schip strandt. Dat niets moeten en gewoon genieten vind ik zo leuk. Ik heb thuis ook nog een oud electronisch orgel (een keer geërfd van een familielid), maar toetseninstrumenten doen me toch te veel aan een typmachine denken. Bij de viool moet je zelf de toon maken. Als het mislukt, jammer dan, volgende keer beter 🙂
Het klinkt natuurlijk een beetje provocerend als ik zeg dat vioolspelen niet moeilijk is. De viool is een instrument met een belangrijke status, maar ik moet zeggen dat het mij tot nu toe erg meevalt. Ik gebruikt play along cd’s. Dan word je gedwongen om in de maat te spelen. Met behulp van die cd’s heb ik ook geleerd m’n viool te stemmen. Als hij raar klinkt hoor ik dat nu zelf. Tot nu toe geen pijn gehad, alleen in het begin een beetje in de vingertoppen. Misschien ben ik gewoon een laatbloeier…Een vriendin van mijn leeftijd is zomaar ineens met dwarsfluit begonnen. Dat wilde ze eigenlijk altijd al graag en ze heeft er nu tijd voor. En het gaat goed!
oh, ik kan wel zeggen dat u echt aanleg hebt! En ja, ik denk ook aan laatbloeier…ik weet volwassen mensen die ook laat begonnen zijn met viool (heel laat zelf, 38+) wiens progress is langzaam, bij sommigen doen mij wel denken of viool echt hun ding is, aangezien dat na 4-5 jaar te hebben gespeeld, ze nog niet kunnen weten of ze false spelen…..
Als mensen na 4-5 jaar nog niet kunnen horen of het vals klinkt, dan leren ze het nooit. Je moet een goed gehoor hebben. Sommige mensen hebben geen goed gehoor, daar is niets aan te doen. Dan kun je beter een andere hobby kiezen. Misschien kunnen ze wel goed schilderen. De fijne motoriek en het motorisch geheugen zijn ook belangrijk. Ik doe er meestal 3 dagen over om een nieuw stuk te leren spelen. De eerste dag klinkt het verschrikkelijk. De tweede dag zit het nog vol fouten, de derde dag ben ik een beetje tevreden. Dan zit het in mijn motorisch geheugen.Ik wil graag mooier spelen, maar dan zal ik nog veel meer moeten oefenen!
Hey ik heb je blog gevonden! So many ways to hold the bow… Ja ik weet wat ‘squeezing’ is. Het is belangrijk dat je schoudersteun goed zit. Anders ga je onbewust ‘squeezing’ omdat je het gevoel krijgt dat de viool weg glijdt.
ja ik moest even rondsnuffelen hoe wordpress werkt, ik was de email van die andere blog vergeten en toen ik kon inloggen, had ik mijn oude blog terug, yay! (ik weet nu dus niet meer hoeveel ongebruikte blogs ik heb bij wordpress door mijn eigen domheid haha!).
ik heb 6 schoudersteuntjes, namelijk bonmusica, wolf forte secondo, artino, lindd, mach one, vlm diamond. vlm diamond was en is mijn favoriet, maar een paar maanden geleden ging ik verschillende kinstuk uitproberen bij een vioolbouwer en toen werd het berber kinstuk. Had pas door dat mijn problemen (oncomfortabel en pijn) juist door schoudersteun zijn veroorzaakt. sinds ik berber kinstuk heb speel ik zonder schoudersteun (ik gebruik wel cosmetic pad dat met een rubbertje gebonden wordt) en zonder pijn en oncomfortabel voelen. met squeezing heb ik ook meegemaakt toen ik schoudersteun gebruikte, raar is het wel 😀
Ik heb een Wolff forte secondo. Zonder steuntje kan ik echt niet spelen, dan krijg ik pijn in m’n nek.